Zmarły niedawno Michael Harner był antropologiem, założycielem Foundation for Shamanic Studies (Fundacji Studiów Szamańskich), międzynarodowej organizacji non-profit zajmującej się zachowaniem wiedzy szamańskiej, która przetrwała na planecie, oraz nauczaniem podstawowych zasad tej wiedzy dla praktycznych zastosowań we współczesnym świecie.
Otrzymał doktorat na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Był profesorem i przewodniczącym wydziału antropologii na Wydziale Absolwentów New School for Social Research w Nowym Jorku i wykładał w Columbia, Yale i UC Berkeley. Pełnił także funkcję współprzewodniczącego sekcji antropologicznej nowojorskiej Akademii Nauk.
W trakcie akademickiego studium szamanizmu Harner żył i pracował z rdzennymi ludami z Górnej Amazonii, Meksyku, Peru, Arktyki Kanadyjskiej, Laponii i zachodniej Ameryki Północnej.
Napisana przez Harnera książka Jaskinia i Kosmos jest zbiorem relacji szamańskich podróży współczesnych ludzi osadzonych w Zachodniej kulturze. Jest to niewielka próbka pokaźnego zbioru dokumentów, które znajdują się w Konserwatorium Wiedzy Szamańskiej. Kolekcja ta, obejmuje ok. pięciu tysięcy raportów ludzi Zachodu, którzy uczestniczyli w warsztatach organizowanych w różnych miejscach świata przez Fundacji Studiów Szamańskich.
Załączam obszerny fragment instrukcji dla podróżników, zamieszczonej jako Dodatek A na końcu książki.
Michael Harner, Cave and Cosmos: Shamanic Encounters with Another Reality („Jaskinia i Kosmos. Szamańskie spotkania z Inną Rzeczywistością”)
Tłumaczenie: Piotr Kawecki
WZNESIENIE SIĘ DO GÓRNEGO ŚWIATA
W CELU PORÓWNANIA DOŚWIADCZEŃ
Oto zaproszenie dla czytelników do wzniesienia się do samego Górnego Świata, aby 'przejść przez tęczę', zgodnie z tymi samymi instrukcjami, które zostały przekazywane w Studium Celestii ludziom Zachodu. (Zobacz Dodatek C, aby poznać użyteczne zasoby, które pomogą ci się rozwijać.) Okazja ta jest częścią duchowej wolności, którą oferuje szamanizm.
Jeśli jesteś nowicjuszem w szamańskiej wędrówce, jest to dla ciebie sposobność, aby zobaczyć, czy twoje doświadczenia z Górnym Światem porównywalne są z tymi opisanymi przez mieszkańców Zachodu na stronach tej książki. Zauważyłem, że ogólnie około 90 procent ludzi Zachodu może wstąpić do Górnego Świata, jeśli poważnie podążają za instrukcjami. A pozostałe 10 procent? Nie ma nad nimi formalnych badań, ale osoby mocno osadzone w „lewej półkuli mózgu”, tacy jak inżynierowie i prawnicy, często wydają się mieć najwięcej trudności!
Ponieważ prawdopodobnie jesteś już zaznajomiony z tym, co jest w tej książce, lub odbyłeś własne szamańskie podróże, nie można cię uważać za 'naiwnego' wędrowca. Proponuję więc znaleźć kilkoro przyjaciół, którzy: (1) nie czytali ani nie słyszeli o zawartości Jaskini i Kosmosu oraz (2) są gotowi poeksperymentować. Nie mówiąc im o naturze doświadczeń z Górnego Świata opisanych na tych stronach, po prostu podaj im przedstawioną tutaj instrukcję metody dotyczącą szamańskiego wniebowstąpienia. Poproś ich o relację ze swoich doświadczeń po wykonaniu niektórych ćwiczeń. W duchu rdzennego szamanizmu pamiętaj, abyś pozwolił im interpretować własne podróże. Następnie podziel się wynikami, omów je i wyciągnij własne wnioski.
Jeśli jesteś już doświadczonym praktykiem szamańskiej wędrówki i zachowałeś zapisy swoich wstępów do Górnego Świata, możesz po prostu porównać doświadczenia wznoszenia się innych opisane w tej książce z własnymi.
Poniżej znajdują się instrukcje, które zostały przekazane uczniom i innym ludziom z Zachodu przed wstępowaniem do Górnego Świata. Były one częścią standardowego programu nauczania Fundacji Badań Szamańskich „Basic Workshop, The Way of the Shaman”.® Opracowałem je, zbadałem i eksperymentowałem z tymi instrukcjami przed przedstawieniem ich członkom wydziału Fundacji w ramach szkolenia w celu nauczania Podstawowego Warsztatu. Zostali oni poproszeni o przestrzeganie ich tak ściśle, jak to możliwe, aby wszyscy uczniowie mogli mieć taką samą wiedzę metodyczną, gdy wzięli udział w bardziej zaawansowanych warsztatach i kursach od dowolnego członka wydziału w Ameryce Północnej lub za granicą.
Chociaż za każdym razem precyzyjne brzmienie słów w naturalny sposób nieco się różniły, ten rozdział przedstawia, czego wszyscy członkowie kadry kierowniczej Fundacji, począwszy od mnie, przez wiele lat nauczali w odniesieniu do metody wyruszania i pracy w Górnym Świecie. Członkowie wydziału mieli ścisłe zasady, aby nie mówić uczniom niczego więcej o Górnym Świecie, niż to jest opisane w poniższych instrukcjach.
PIERWSZA WIZYTA W GÓRNYM ŚWIECIE
Chociaż dostajesz sposoby wstępowania w celu zdobycia wiedzy i pomocy, rzeczywiste doświadczenia wynikające z użycia tych metod jest tylko twoje. Nie zdziw się więc, jeśli doświadczenia te będą często niesamowite i poruszające, co spowoduje, że doświadczasz niewysłowionej radości i łez szczęścia. To nie przypadek, że niektórzy rdzenni mieszkańcy nazywają to 'płaczącą drogą'. Takie doświadczenia są przejawami głębokiej szamańskiej ekstazy.
Kiedy podróżujemy 'poza czasem', z dala od Środkowego Świata, w którym żyjemy, nie trzeba się bać ani martwić. Odkryjesz, że wchodzisz do królestw o wiele bardziej kochających i współczujących niż Świat Środkowy. W Świecie Środkowym ból i cierpienie są powszechne. Już dawno odkryliśmy, że bólu nie można znaleźć poza Środkowym Światem.
Często początkujący studenci proszą mnie o opisanie różnic między Dolnym i Górnym Światem. Zawsze odmawiam, bo gdybym im to powiedział i uwierzyli mi, zaczęlibyśmy religię, a nie uprawianie szamanizmu. W praktykowaniu szamanizmu władza należy do jednostki.
Musisz nauczyć się kosmografii Górnego Świata poprzez doświadczenie. Nikt inny nie może naprawdę powiedzieć, gdzie konkretnie zlokalizowane są duchowe istoty i zasoby w niecodziennej rzeczywistości. Jest to coś, co musisz sam odkryć poprzez osobistą praktykę. Moją intencją jest dać ci tylko minimalną pomoc.
W kulturach szamańskich, którym zazwyczaj brakowało pisma, gromadzenie wiedzy o podróży wymagało wielkiej dyscypliny mnemonicznej, treningu pamięciowego, a także stałej praktyki podróżowania. Ciągła praktyka również dla nas jest ważna, ale mamy tę przewagę, że możemy robić notatki po naszych podróżach, i nie być zależnym tylko od pamięci. Możemy również rejestrować dokumentację podczas naszych podróży metodą "jednoczesnej narracji" (opisaną w dalszej części tego podrozdział”u). Takie techniki mogą wzbogacić i przyspieszyć twoją wiedzę o kosmologii niezwykłej rzeczywistości.
Jeśli używasz tej książki do poznawania metod szamańskiej wędrówki, bardzo ważne jest, abyś postępował zgodnie z instrukcjami w kolejności, w jakiej są podane, i aby osiągnąć sukces w każdym ćwiczeniu, najlepiej więcej niż raz, przed przejściem do następnego ćwiczenia. Instrukcje dotyczące wędrówek szamańskich rozpisałem w oparciu o moje dziesięciolecia badań i nauczania, i użyłem ich w osobistym szkoleniu w szamanizmie wielu tysięcy ludzi, w tym tych, których nauczyłem, aby zostali członkami wydziału Fundacji Studiów Szamańskich.
W idealnej sytuacji powinieneś spróbować wykonać każde ćwiczenie przed przeczytaniem przykładów doświadczeń innych osób wykonujących to ćwiczenie. W ten sposób będziesz mógł porównać swoje własne doświadczenia z doświadczeniami innych, nie zastanawiając się, czy byłeś pod wpływem ich relacji.
Szamańska wędrówka w większości rdzennych społeczeństw odbywa się za pomocą monotonnego brzmienia perkusji, zwłaszcza bębnienia. Korzystanie z dźwięku perkusji podczas szamańskiej podróży, z bębnem na żywo lub z nagraniem perkusji wymaga, aby podróżujący był skoncentrowany i mógł utrzymać koncentrację na celu. Osoby, które nie są skoncentrowane lub "scalone" psychicznie i emocjonalnie, nie mogą utrzymać dyscypliny koniecznej do podróżowania za pomocą stymulacji słuchowej. Bez scentrowania będzie to po prostu bębnienie i nic więcej. W związku z tym ta metoda jest wyjątkowo bezpieczna.
Większość perkusyjnych szamańskich podróży, w tym tych wykonywanych przez szamanów na Syberii, trwa krócej niż pół godziny i osoba można w każdej chwili wrócić, nie czekając na zatrzymanie bębna. Rzeczywiście, ciągłe bębnienie wspiera również podróż powrotną.
Nawet jeśli zdarzy ci się zapomnieć o powrocie, w momencie gdy bębnienie zasygnalizuje ci powrót, po prostu zaczniesz dryfować z powrotem, ponieważ bębnienie nie będzie dłużej wspierać cię w innej rzeczywistości. Pod wieloma względami podróżowanie szamańskie jest bezpieczniejsze niż śnienie, ponieważ podróżujący może powrócić, kiedy tylko zechce.
PRZYGOTOWANIE DO TWOJEGO WZNIESIENIA
Już niedługo będziesz miał pierwszą okazję odwiedzić Górny Świat. Przed rozpoczęciem należy dokładnie zapoznać się z poniższymi instrukcjami. Aby wykonać to wstępne ćwiczenie, możesz użyć nagrania bębna szamańskiego (patrz „Opuszczanie środkowego świata”, str 152).
Poczekaj, aż będziesz spokojny i zrelaksowany przed podjęciem tej lub innej szamańskiej podróży. Unikaj substancji zmieniających świadomość, w tym alkoholu, przez poprzednie dwadzieścia cztery godziny, aby siła koncentracji była dobra, a umysł czysty. Upewnij się, że czujesz się wypoczęty i obudzony. W przeciwnym razie możesz zasnąć słysząc relaksujący dźwięk szamańskiego bębnienia.
Wyłącz wszelkie telefony, dzwonki do drzwi, pagery lub alarmy zegarków, aby nie przeszkadzały. Zdejmij buty, poluzuj ubranie i wygodnie połóż się na podłodze lub łóżku. Jeśli jesteś regularnym praktykiem medytacyjnej dyscypliny, takiej jak joga i przyzwyczajony do siedzenia w takim celu, możesz zamiast tego preferować tę pozycję. Przyciemnij pomieszczenie tak bardzo, jak to możliwe i umieść przepaskę lub chustę na twoich oczach.
Najważniejszą rzeczą w twojej pozycji ciała jest to, że powinna ona być jedną z tych, które najłatwiej pozwalają ci pozostawić swoje ciało za sobą – innymi słowy, pozycję, która nie wymaga odciągnięcia części twojej świadomości do utrzymania pewnej postawy w zwykłej rzeczywistości. Z tego powodu osoby w naszej kulturze, jak również w niektórych rdzennych kulturach, jak część rdzennej ludności zachodniej Ameryki Północnej, wolą pozycję leżącą. Na Syberii i w obszarach do niej przylegających zwykle preferowana jest pozycja siedząca lub stojąca. W tym drugim przypadku pozycja stojąca może zostać wzmocniona ruchem ciała, który zwykle zawiera dodatkowy dźwięk perkusyjny z dzwonków i innych metalowych przedmiotów noszonych przez szamana.
JEDNOCZESNA NARRACJA
Jeśli chcesz zmaksymalizować efekty podróży wśród dźwięku nagranego perkusji, możesz spróbować narracji symultanicznej, techniki opracowanej we wczesnych latach 80. XX wieku, w której głośno relacjonuje się podróż od początku do końca, w miarę jak to się dzieje. Nawet jeśli nic się nie dzieje, podróżnik powinien mówić dalej, choćby tylko mówiąc: „Nic się nie dzieje”. Wkrótce zmęczy cię powtarzanie tego zwrotu; w tym momencie rzeczy zwykle zaczynają się pojawiać. Aby jeszcze bardziej zwiększyć wartość jednoczesnej narracji, można chcieć mówić do mikrofonu przymocowanego do urządzenia nagrywającego (oddzielnego urządzenia od odtwarzacza, który wydaje dźwięk perkusji).
W ten sposób twoja jednoczesna narracja podróży zostaje zachowana i może zostać następnie przejrzana przez ciebie, abyś mógł zanotować szczegóły, o których inaczej byś zapomniał. Ponadto twoje nagrania mogą być przechowywane w trwałym archiwum twoich doświadczeń. Jest to użyteczne, ponieważ wcześniejsze podróże często przyjmują nowe znaczenie w miarę postępów w zrozumieniu tych zdarzeń i możesz chcieć je przejrzeć.
Równoczesna narracja w znacznym stopniu skupia na niej uwagę mówiącego, dzięki czemu podróż staje się bardziej żywa niż bez niej, a często nawet silniejsza niż w przypadku grania na żywo. Jeśli jednak podróżujesz przy dźwięku bębna na żywo, jednoczesna narracja nie jest praktyczną techniką, ponieważ dźwięk bębna przeszkadza w wyraźnym nagrywaniu głosu. Niezależnie od tego, czy robisz narrację symultaniczną, po każdej podróży przejrzyj swoje doświadczenia i zanotuj je na przyszłość. Powyższe metody są częścią podstaw kursu Foundacji o nazwie "Harner Shamanic Counselling Training".
BĘBNIENIE NA ŻYWO
Jeśli używasz bębna na żywo, doradzaj perkusiście, aby uderzał w bęben w monotonnym, umiarkowanie głośnym i szybkim tempie. Czas dźwięków perkusyjnych i interwałów między nimi powinny być niezmienne. Tempo bębnienia około 205 do 220 uderzeń na minutę jest zazwyczaj optymalne dla większości podróżujących. Styl i szybkość bębnienia najlepiej można ustalić słuchając perkusji na CD lub MP3 wyprodukowanych przez Fundację Studiów Szamańskich.
Długie, monotonne, szamańskie bębnienie może być ciężką pracą, ale perkusista powinien spróbować zrobić to przez piętnaście minut (dziesięć minut zwykle nie jest wystarczającym czasem). Po upływie piętnastu minut perkusista powinien wykonać w bęben cztery krótkie uderzenia, aby zasygnalizować, że nadszedł czas, abyś przygotował się do powrotu. Wtedy perkusista powinien bardzo szybko uderzać w bęben (znacznie szybciej niż zakres 205 do 220 bitów) przez około pół minuty na podróż powrotną, a na koniec wykonać jeszcze raz cztery krótkie uderzenia, aby zasygnalizować, że czas wrócić do pokoju. Przy dłuższej praktyce perkusiście powinno być łatwiej zapewnić 15-minutową podróż bez zmęczenia.
Dzięki perkusji nagranej na płycie CD nie musisz się martwić, że twój perkusista się zmęczy, więc możesz podróżować nawet przez trzydzieści minut, jeśli chcesz. Jeśli chcesz odbyć piętnastominutową podróż, wybierz po prostu piętnastominutowy utwór z płyty CD. Płyta perkusyjna do podróżowania, podobnie jak inne, które stworzyłem od 1980 r., ma opisane odpowiednie sygnały zwrotne dotyczące tempa i bębnienia. Mają także tę zaletę, że kontrolują regularność i głośność poszczególnych rytmów perkusyjnych. Są one dostępne na stronie Foundation for Shamanic Studies. (Aby uzyskać więcej informacji, patrz Dodatek C.)
OPUSZCZANIE ŚRODKOWEGO ŚWIATA
Załóż słuchawki. Połącz je z jedną z zalecanych płyt CD / MP3 Shamanic Journeying and Drumming (patrz Dodatek C) na odtwarzaczu CD lub na komputerze, iPodzie lub innym odtwarzaczu MP3.
Zakryj oczy chustką lub opaską, aby wyłącz światło. Pozostań w spokoju przez kilka minut i zastanów się, jak rozpocząć wspinaczkę.
Przed rozpoczęciem podróży do Górnego Świata bardzo ważne jest, abyś, podobnie jak rdzenny szaman, wybrał jako miejsce startowe jakieś miejsce w Środkowym Świecie (czyli na powierzchni Ziemi), które widziałeś się w zwykłej rzeczywistości jakiś czas temu w twoim życiu. Może to być miejsce, które możesz zobaczyć teraz za swoim oknem, lub może to być okolica, którą odwiedziłeś wiele lat temu. Ważną rzeczą jest to, że znasz jej przybliżoną lokalizację tutaj w Środkowym Świecie i możesz ją w pewnym stopniu zobrazować.
Nie wystarczy po prostu zamknąć oczy i wyobrazić sobie punkt wyjścia, nie wiedząc z własnego doświadczenia, że znajduje się on w Środkowym Świecie. Bez tej dyscypliny podróżnicy mogą być zdezorientowani, z jakiego świata i poziomu zaczynają i skąd przybywają. Doświadczeni szamani dokładnie odwzorowują mapę dzięki stałym punktom startowym w Środkowym Świecie.
Nie ma znaczenia, jak dawno temu widziałeś miejsce odjazdu ze Środkowego Świata w zwykłej rzeczywistości; nie ma też znaczenia, czy dzisiejsze miejsce wciąż wygląda w zwykłej rzeczywistości dokładnie tak, jak je pamiętasz. W kategoriach szamańskich to, co widzisz, jest duchem tego miejsca i trwa on niezależnie od późniejszych zmian w zwykłej rzeczywistości.
Po wybraniu miejsca odjazdu, staraj się używać go już zawsze do wznoszenia się. Korzystając wielokrotnie z tego samego miejsca odjazdu, coraz łatwiej będzie ci wyobrazić sobie początek swojej wizjonerskiej podróży. Wielokrotne powtarzanie powoduje także coraz głębsze etapy szamańskiego stanu świadomości (SSC). Innymi słowy, znajomość tej początkowej rutyny jest ważna w zmianie świadomości i poruszaniu się w coraz bardziej żywych doświadczeniach. Rosnąca znajomość tych pierwszych tras z miejsca odjazdu pozwala na szybszą podróż i więcej czasu spędzonego w Górnym Świecie.
Pamiętaj o klasycznych miejscowych szamańskich punktach wyjścia opisanych wcześniej, ale nie czuj się do nich ograniczony. Na przykład, niektórzy współcześni podróżnicy z Nowego Jorku niekoniecznie mają żywe związki z górami, drzewami, a nawet kominkami. Dlatego mogą zdecydować się na skakanie ze szczytu wieżowca, takiego jak Empire State Building, który mogą łatwo wyobrazić sobie z codziennych doświadczeń. Chociaż może to być dla nich udane miejsce startu, oczywiście nie znajdziemy przykładów jego użycia w literaturze na temat syberyjskiego szamanizmu. Ważne jest nie to, czy miejsce odlotu jest stworzone przez człowieka czy jest naturalne, ale że jest to stabilne miejsce, a nie jakiś poruszający się obiekt (taki jak ptak, samolot lub rakieta w locie) i że poznaliście je na własnej skórze w zwykłym rzeczywistość.
Punkt wyjściowy, czy to góra, drzewo, czy coś innego, niekoniecznie musi sięgać nieba, ale powinien być wyższy niż jego otoczenie. Przykład pochodzi z kilku dekad temu. Mały zespół z Fundacji Studiów Szamańskich odwiedzał grupę Caribou (Eskimo) na północny zachód od Zatoki Hudsona i jeden z ich młodych mężczyzn przyszedł do nas, by nauczyć się metod szamańskich, ponieważ misjonarze zabronili i zasadniczo wymazali szamanizm i uzdrawianie szamańskie w jego społeczność. Poinstruowaliśmy go tylko o podstawowych technikach podróży, aby nauczył się wszystkiego bezpośrednio od duchów. W tundrze nie było drzew ani gór, więc wybrał jako punkt wyjścia do odwiedzenia Górnego Świata niskie zaokrąglone wzgórze na wyspie w pobliżu jego wioski. Chociaż nie był to nawet wysoki pagórek, udało mu się go wykorzystać, ponieważ wciąż górował nad otaczającym płaskim terenem.
Ważnym punktem w wyborze miejsca startu jest znalezienie takiego, które będzie dla Ciebie odpowiednie. Dla niektórych, na przykład, będzie to drzewo.
KORZYSTANIE Z DRZEWA
W spokojny i nieśpieszny sposób rozważ drzewa, które osobiście widziałeś w zwykłej rzeczywistości. Wybierz względnie wysokie, z którym czułeś szczególne pokrewieństwo. To może być to na twoim podwórku albo może to być takie, które widziałeś gdzieś indziej. Podkreślam, powinieneś był znać je z własnego doświadczenia i znać jego przybliżoną lokalizację. Nie ma znaczenia, czy drzewo upadło, czy zostało wycięte; pracujesz z duchem drzewa i tego miejsca. Dopóki możesz zapamiętać to drzewo i jego położenie, możesz użyć go jako wiarygodnego miejsca odjazdu dla Górnego Świata.
Spróbuj rzucić okiem na drzewo z zamkniętymi lub zasłoniętymi oczami. Jeśli nawet nie dostrzeżesz drzewa, nie zniechęcaj się. Możesz być bardziej kinestetyczny i bardziej odczuć wspinaczkę, niż ją widzieć. Z praktyką jest duża szansa, że później także zaczniesz to widzieć.
Następnie zacznij się wspinać. Unikaj uprzedzeń co do tego, gdzie kończy się szczyt drzewa. Drzewo może wzrastać aż do Górnego Świata, lub możesz dotrzeć do jego wierzchołka, na długo przed tym, jak wydostaniesz się ze Środkowego Świata. W tym drugim przypadku po prostu podskocz z niego.
Możesz zobaczyć tylko drzewo podczas wspinaczki, jak w zwykłej rzeczywistości; albo możesz zobaczyć siebie, jako zewnętrzny obserwator, wspinającego się na drzewo. Oba te typy doświadczeń są ważne. To ostatnie nazywam doświadczeniem "poza duchem", ponieważ z szamańskiego punktu widzenia jedna część twojego ducha lub duszy wspina się po drzewie, podczas gdy inna część go obserwuje. To doświadczenie jest jednym z rodzajów efektu sobowtórnego znanego z literatury szamańskiej; tj. doświadczenie przebywania w dwóch miejscach w tym samym czasie. Większość osób jednak nie zaczyna doświadczać tego, dopóki nie wykona więcej pracy.
KORZYSTANIE Z KOMINA
Znana wcześniej stara europejska technika odejścia przez komin, o której pisałem wcześniej, jest często popularna dzisiaj, ponieważ większość z nas może zwizualizować kominek, który znamy lub pamiętamy, często z miłymi wspomnieniami. Spróbujcie to sobie wyobrazić, niezależnie od tego, czy płonie tam ogień. Kiedy podejumjesz podróż do Górnego Świata, wejdź do kominka i przejdź w górę ciemnym kominem. Ze szczytu komina możesz znaleźć się w podobnym do chmur tunelu lub wznieść się w otwarte niebo, czasami widząc Ziemię pod sobą.
KORZYSTANIE Z GÓRSKIEGO SZCZYTU
Wybierz górę, którą odwiedziłeś osobiście w zwykłej rzeczywistości i której szczyt widziałeś, nawet jeśli tylko z odległości. Wizualizuj się na szczycie i podskocz w górę.
KORZYSTANIE Z TĘCZY
Aby użyć tęczy do wyruszenia do Górnego Świata, wizualizuj tę, którą widziałeś gdzieś w swoim życiu. Może to był pełny łuk lub pół-tęcza. Tak czy inaczej, wizualizuj tęczę tak, jak ją pamiętasz w miejscu, które widziałeś ją w zwykłej rzeczywistości. Kiedy podróżujesz, zacznij od miejsca, gdzie tęcza opuszcza ziemię, wspinaj się na nią i skoczyć w górę z jej zenitu.
TWOJA MISJA
Teraz trzykrotnie określ dla siebie misję, aby nie zapomnieć o jej celu. Ta misja jest ważna dla pomyślnej podróży szamańskiej. Powtórz to sobie kilka razy przed rozpoczęciem. Na ten pierwszy raz proponuję: „Moją misją jest udanie się do Górnego Świata, aby go zbadać, dopóki nie zostanę wezwany z powrotem mnie bęben”. Jeśli używasz techniki jednoczesnej narracji z przypinanym mikrofonem i jakimś urządzeniem nagrywającym możesz nagrywać zamiary misji, dyktując to na głos. Włącz szamańskie bębnienie.
PRZEJŚCIE OD ZWYCZAJNEJ DO NIEZWYCZAJNEJ RZECZYWISTOŚCI, PIERWSZA BARIERA
Teraz przejrzyj wcześniejsze omówienie na temat pierwszej bariery lub strefy przejściowej pomiędzy ZR [Zwyczajną Rzeczywistością] i NZR [Niezwyczajną Rzeczywistością], a także metody jej przekraczania (zob., str. 56). Postępuj zgodnie z instrukcjami, słuchając przez kilka minut nagranego lub grającego na żywo bębna. Następnie, w zaciemnionym pokoju, mając zamknięte i zasłonięte oczy, kontynuuj słuchanie bębnienia i wizualizuj swój wcześniej wybrany punkt startu.
Niezależnie od miejsca startowego pamiętaj, jak ono wyglądało. Na przykład, jeśli miejscem tym jest kominek, wejdź do niego i wznieś się nad płomieniem; jeśli nie było ognia, po prostu wejdź do kominka i wejdź w ciemny, pusty komin. Teraz przechodzisz z ZR na NZR. To stanowi przekroczenie pierwszej bariery. Kontynuuj wchodzenie do komina, a potem dalej. Jak wspomniano wcześniej, czasami istnieje pewien rodzaj tunelu chmurowego, który ciągnie się poza kominem. Innym razem nie ma tunelu i po prostu się unosisz się, być może widząc oddalający się poniżej krajobraz Ziemi.
Jeśli wybierzesz drzewo, szczyt górny lub wieżowiec jako punkt wyjściowy, po prostu podskocz lub wznieś się w górę. Nie powinieneś mieć trudności ze wstępowaniem, ponieważ są to podróże ducha, a twój duch nie jest ograniczony przez siły grawitacyjne zwykłej rzeczywistości.
PRZECHODZENIE DRUGIEJ BARIERY
Podróżowanie w górę samo w sobie nie wystarcza, by dotrzeć do Górnego Świata. Nawet jeśli znajdujesz się wysoko nad Ziemią, nadal jesteś w Środkowym Świecie, chyba że przekroczysz barierę między światami. Bez przekraczania go, nadal jesteś w Świecie Środkowym, nawet jeśli wyjdziesz z naszego układu słonecznego i innych galaktyk, ponieważ to, co widzą astronomowie, to wciąż tylko Środkowy Świat. Kontynuując wznoszenie, bardzo ważne jest, aby przejść przez barierę do Górnego Świata, abyś był całkowicie pewny, że go osiągnąłeś.
Zazwyczaj ta barierę napotyka się dość szybko. Zwykle nie jest to przeszkoda, lecz po prostu przepuszczalna strefa przejściowa, taka jak warstwa chmurowa lub membrana. Jeśli membrana, jej grubość jest często prawie jak kartka papieru, chociaż jest to arkusz rozciągający się tak daleko, jak tylko możesz sięgnąć wzrokiem. Zazwyczaj strefa jest tak przepuszczalna, że możesz ją przejrzeć, skupiając swoją wolę.
Bardzo rzadko bariera będzie odporna na przebycie. Nawet wtedy możesz znaleźć dziurę lub otwór w strefie bariery, przez który możesz przejść. Unikaj napięć, jeśli od razu nie przekroczysz strefy. Staraj się zrelaksować, ale pozostań zdecydowany, by przejść. Sukces w podróży zależy od połączenia bezwysiłkowej woli i zrelaksowanej koncentracji. Nie zniechęcaj się, jeśli pierwsza podróż jest słaba; zmieni się to wraz z praktyką. Ponadto obrazy mogą być czarno-białe lub kolorowe.
W GÓRNYM ŚWIECIE
PIERWSZY POZIOM GÓRNEGO ŚWIATA
Po przejściu przez barierę lub strefę przejściową znajdujesz się na pierwszym poziomie Górnego Świata. Skorzystaj z okazji, aby zacząć się z nim zapoznawać. Możesz eksplorować go w dowolnym kierunku na pierwszym poziomie, lub możesz wybrać się na wyższy poziom i tam kontynuować podróż. Każdy poziom ma swoją własną niewielką barierę lub strefę przejściową, która może manifestować się jako kolejna warstwa chmur lub inna przepuszczalna przegroda. Gdziekolwiek zdecydujesz się udać, zapamiętaj trasę, którą przebywasz i sekwencję rzeczy, które widzisz. Ułatwia to powrót do Środkowego Świata, z którego odszedłeś, a także powrót do tych samych miejsc w Górnym Świecie w przyszłych podróżach.
Gdy korzystasz z metody jednoczesnej narracji, kontynuuj opisywanie tego, co dzieje się podczas Twojej podróży. Ważną rzeczą jest ciągłe relacjonowanie, ponieważ opisywanie tego, co widzisz i co przeżywasz, wzmacnia żywość Twojej podróży, która może pojawić się w czerni i bieli lub w kolorze. Jak już wcześniej powiedziałem, jeśli nic nie widzisz, powtarzaj: „Nic się nie dzieje”. Dzięki tak nudnym powtórzeniom, zwykle rzeczy zaczynają się zmieniać i zaczynasz widzieć.
DRUGI POZIOM I POWYŻEJ W GÓRNYM ŚWIECIE
Jeśli chcesz kontynuować na drugim poziomie Górnego Świata, po prostu udaj w wyżej. Tym razem, ponieważ już podróżujesz w duchu, zwykle łatwiej jest wejść na wyższy poziom.
Jest więcej poziomów powyżej drugiego, które możesz odkryć, jeśli masz dostatecznie długi zapas czasu bębnienia i chcesz to zrobić. Każdy z nich zostaje osiągnięty po przejściu przez kolejną barierę lub strefę przejściową. Ponownie, te strefy mogą wyglądać jak warstwy chmur, błony, bibułka lub coś podobnego.
Każdy poziom jest w pewnym sensie niemal światem samym w sobie, z licznymi rzeczami do odkrycia we wszystkich kierunkach, więc nie musisz się spieszyć z podróżami. W razie potrzeby możesz zawsze wykonywać dodatkowe podróże na określony poziom.
W rdzennym szamanizmie nie ma 'oficjalnej' liczby poziomów w Górnym Świecie. Międzykulturowe raporty dotyczące liczby poziomów różnią się znacznie między sobą, dlatego liczba ta nie jest kluczowym aspektem szamanizmu. W plemionach, wśród których mieszkałem w Amazonii, ludzie rzadko potrzebowali liczyć więcej niż pięć palców, ponieważ pieniądze, daniny i podatki nie stały się częścią ich życia. Każda liczba powyżej pięciu była zazwyczaj 'wiele'. W związku z tym wśród szamanów zwykle liczono tylko kilka poziomów. Natomiast szamani w środkowoazjatyckich regionach Tuwy i Mongolii relacjonowali największą liczbę poziomów, kiedy żyli w pobliżu głównych cywilizacji, gdzie rozszerzone liczenie już dawno stało się częścią kultur.
Stwierdzenia dotyczące liczby poziomów i ich cech nie są zatem częścią podstawowych metod szamańskich, ale raczej konkluzją, że szamańscy podróżnicy stopniowo opracowują w miarę postępów w badaniach bezpośrednich. Pejzaże i poziomy ukazujące ci się w podróżach są waszą kosmografią roboczą, kosmografią, która jest stworzona dla ciebie. Ma znaczenie dla konkretnego szamańskiego wędrowca.
Podczas podróży śledź nie tylko punkt wyjściowy, ale także liczbę poziomów, przez które przechodzisz. Każdy poziom oddziela warstwa membranowa lub chmur. Wraz z praktyką stopniowo poznasz sekwencje poziomów, co można na nich znaleźć i w jakich okolicznościach. Na każdym poziomie są też 'zasłony', które można odciągnąć na bok, w zależności od misji i tego, czy duchy czują, że powinny zostać ci objawione w tym czasie.
Może się wydawać, że opowiedziałem co zbyt mało o tym, czego możesz spodziewać się na różnych poziomach. To zamierzone działanie, ponieważ próbuję tylko nauczyć cię metody. Rzeczywiste odkrycia tego, co tam jest, są twoje. Taka jest natura autonomii pracy szamańskiej. Faktycznie, pewnego razu, gdy uczyłem kilku Rosjan, wybitny syberyjski szaman, który był obecny, powiedział mi, że „zbyt dużo mówię” o podróży, mimo że zgadzał się z dokładnością tego, co powiedziałem.
POWRÓT Z GÓRNEGO ŚWIATA
Gdy nadejdzie czas, aby zejść z Górnego Świata, bęben w nagraniu zabrzmi cztery razy, aby cię ostrzec. Po tym nastąpi szybki rytm powrotny. Z pomocą rytmu natychmiast wróć tą samą drogą, którą przyszedłeś. Zrób to szybko, ponieważ rytm powrotny trwa zwykle jedynie około pół minuty. Na koniec powinieneś być w swoim Środkowym Świecie, w miejscu odlotów. Jeśli bębnienie jest zapewniane przez asystenta, a nie płytę CD, postępuje się zgodnie z tą samą procedurą. Następnie postaraj się w ciszy przez około dziesięć minut zapisać swoje doświadczenia, abyś mógł zapamiętać to, czego się nauczyłeś i być przygotowanym na porównanie ich z przyszłymi podróżami.
Postaraj się zapamiętać miejsce na pierwszym poziomie, z którego wyruszyłeś w górę, abyś mógł z niego skorzystać ponownie w przyszłych podróżach. Powtarzające się korzystanie z tych samych miejsc wyjazdu lub "startu" do wyższych poziomów Górnego Świata pomoże Ci podróżować szybciej i bardziej żwawo w twoich przyszłych wzniesieniach.
WIĘCEJ POSZUKIWAŃ
Jeśli chcesz, przeprowadź jedną lub dwie dodatkowe podróże eksploracyjne w Górnym Świecie, aby zwiększyć swoją wiedzę, zanim przejdziesz do następnego ćwiczenia. Korzystając z płyty perkusyjnej lub innego nagrania Fundacji Studiów Szamańskich, możesz wybrać wstępnie zaplanowaną piętnastominutową lub półgodzinną podróż. Jeśli bębnienie wykonuje asystent na żywo, prawdopodobnie piętnaście minut będzie bardziej praktyczne, jak wspomniano wcześniej. Próba bębnienia dla siebie podczas podróży zazwyczaj rozprasza, chociaż niektórzy szamani mogą to zrobić.
Podczas pierwszych podróży doświadczenie często jest niewyraźne i ulotne, brakuje mu wyrazistego, żywego obrazu tego, co ludzie zwykle nazywają 'rzeczywistością'. Można się tego spodziewać, ponieważ jeśli ktoś dopiero zaczyna widzieć w szamański sposób, wymaga czasu, aby zacząć postrzegać niecodzienna rzeczywistość wyraźnie. Bądź cierpliwy, a otrzymasz nagrodę za swoje wysiłki.
Zatem na początku może być ci trudno utrzymać koncentrację, ponieważ twoje zanurzenie w szamańskim stanie świadomości nie jest jeszcze dobrze rozwinięte. Twój umysł może rozpraszać się i powracać do codziennych trosk rzeczywistości. Ponownie radzę, bądź cierpliwy i kontynuuj praktykę. Każda duchowa dyscyplina wymaga czasu, choć jedną z najbardziej niezwykłych rzeczy związanych z szamańską podróżą jest to, jak szybko większość ludzi odniosła sukces.
Nie każdy jest naturalnym wizjonerem, chociaż większość z nas jest. Jedne osoby mogą być bardziej kinestetyczne i podróżować przede wszystkim poprzez odczuwanie swojej drogi. Inne, takie jak wielu prawników i matematyków, donoszą, że wydają się 'myśleć' w swoich wczesnych podróżach. Niezależnie od początkowego sposobu postrzegania, wykorzystaj go, a z czasem możesz opracować inne sposoby percepcji. Najważniejsze, aby się nie poddawać. W końcu, jeśli nie osiągnąłeś nirwany w pierwszych kilku sesjach medytacji buddyjskiej, czy oznaczałoby to, że jesteś skazany na niepowodzenie na tej duchowej ścieżce?
(…)
Wybrane publikacje książkowe Michaela Harnera:
• The Jívaro: People of the Sacred Waterfalls (1972),
• The Way of the Shaman (1980, polskie wydanie: „Droga Szamana”, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2007),
