Poza granicami znanego
W tej części będziemy przedstawiać osiągnięcia pionierów wykraczających poza uznane granice rzeczywistości. Śmiałkowie decydujący się na skok w nieznane nie byli wcale desperatami. Kierowała nimi ciekawość, chęć przekraczania własnych uprzedzeń i podążanie za intuicyjnym wglądem. Zdając relację ze swoich doświadczeń, przełamują społeczną ignorancję i lęk przed tym, co nowe i nieznane.
To, co nazywamy rzeczywistością jest zaledwie niewielką częścią dostępnych zjawisk. Jeśli nie mamy narzędzi, by je badać, wymykają się naszemu zrozumieniu. Tam, gdzie zawodzi czułość fizycznych mierników i materialnych narzędzi, rozciąga się pole nieznanego. Wygląda na to, że jesteśmy dopiero na początku podroży, a to, co przed nami wydaje się bezkresem.
To przeżycie z Rawenny to jedna z bardziej osobliwych przygód, jakie
kiedykolwiek mi się przytrafiły. Nie sposób tego wytłumaczyć.
Fantazje zdawały się uosabiać jego lęki i inne silne emocje. Z biegiem czasu zdał sobie sprawę, że kiedy udawało mu się przełożyć swoje emocje na obrazy, był wewnętrznie wyciszony i pokrzepiony. Zrozumiał, że jego zadaniem jest odnalezienie obrazów ukrytych w emocjach. Kontynuował swoje eksperymenty, próbując różnych sposobów dobrowolnego wejścia w jego fantazję: czasami wyobrażał sobie, że schodzi stromym zejściem; innym razem, że wykopuje dół, jedną łopatę pełną ziemi po drugiej. Przy każdym zejściu badał krajobraz i lepiej poznawał wewnętrzne postacie. Użył wielu ekspresyjnych technik (głównie pisania, rysowania, malowania), aby nadać symboliczną formę jego doświadczeniu.
(…) Rytuał to tęczowy most, poprzez który możemy wezwać Duchy, a Duchy przechodzą ze swojego świata do naszego. Pytanie brzmi oczywiście, dlaczego miałyby tego chcieć? Ponieważ są od nas o wiele mądrzejsze. Wiedzą o czymś, o czym zbyt często zapomina się na Zachodzie, a mianowicie, że zwyczajna i inna rzeczywistość należą do siebie. Są to dwie połówki jednej całości. Jedynie ich połączenie powoduje, że świat staje się kompletny, światem, w którym warto żyć. Ludzka egzystencja, bez Duchów, jest pusta, ale również ich jest niekompletna bez zaangażowania nas i świata wokół nas. Chociaż są o wiele potężniejsze od nas, w tym sensie to one nas potrzebują.
Jest to opis czternastu lat po całkowitym i nieodwołalnym rozbiciu osobistej tożsamości, permanentnym wyłączeniu i odpadnięciu wszystkiego, co nazwałam moją indywidualną jaźnią. Ta głęboka przemiana została opisana w wielu klasycznych tekstach duchowych Wschodu. Jednak z powodu moich przekonań kulturowych, wychowania, wartości i lęków spotkałam się z tym w sposób szczególnie zachodni. Doświadczenie było tak odmienne od wszystkiego, co wcześniej sobie wyobrażałam lub rozumiałam, że jego asymilacja zajęła więcej niż dziesięć lat. W tym czasie poszukiwałam pisemnych relacji o podobnych doświadczeniach, które mogłyby mi pomóc w najtrudniejszych i przerażających czasach reakcji umysłu na całkowicie niewzruszoną pustkę „braku-mnie”, ale żadnej nie znalazłam. Książka ta zrodziła się z pragnienia zapewnienia kontekstu i towarzysza dla tych, których przeznaczeniem jest doświadczanie pustki osobistej jaźni, pchającej się w niewyobrażalny sposób na pierwszy plan.
Poniżej znajdują się instrukcje, które zostały przekazane uczniom i innym ludziom z Zachodu przed wstępowaniem do Górnego Świata. Były one częścią standardowego programu nauczania Fundacji Badań Szamańskich "Basic Workshop, The Way of the Shaman".® Opracowałem je, zbadałem i eksperymentowałem z tymi instrukcjami przed przedstawieniem ich członkom wydziału Fundacji w ramach szkolenia w celu nauczania Podstawowego Warsztatu. Zostali oni poproszeni o przestrzeganie ich tak ściśle, jak to możliwe, aby wszyscy uczniowie mogli mieć taką samą wiedzę metodyczną, gdy wzięli udział w bardziej zaawansowanych warsztatach i kursach od dowolnego członka wydziału w Ameryce Północnej lub za granicą.
Wizualizacja stała się narzędziem treningowym sportowców, sposobem pracy artystów, konstruktorów i innych specjalistów zajmujących się projektowaniem, służy przekształcaniu fałszywych przekonań i urzeczywistnianiu lepszej jakości życia. Stosuje się ją w nowoczesnych terapiach zdrowia, wspierając walkę z rakiem, chorobami immunologicznymi, nadciśnienia itp. To medycyna znana od stuleci, która powoli zyskuje uznanie wśród twardych naukowców. Niestety szkoły wciąż zaniedbują ten sposób percepcji, nagradzając lewopółkulową formę zapamiętywania opartą na słowach i ignorując naturalne talenty dzieci, ktore porzucają tę naturalną zdolność w okresie szkoły podstawowej.
Biolog i antropolog César Giraldo H. rozwija swoją fascynującą teorię, że silny amazoński napar ayahuasca może zwiększyć postrzeganie aktywności drobnoustrojów. Twierdzi, że wizje Ayahuasca dają przemijający wgląd na mikroskopijne istoty w ciele, oraz na możliwość porozumiewania się i zawierania sojuszy pomiędzy szamanem i zaprzyjaźnionymi drobnoustrojami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz